czary
Kręgi
życie zatacza kręgi. Na łuku spirali
rzęsa się zahaczyła, most zwodniczy,
opadający w przepaść bez mrugnięcia okiem.
W pustych miejscach pomiędzy ważnym a nieważnym
spoczywa zapach farby, chleba i jałowca,
zaprzyjaźniona kawka siedzi na ramieniu,
dzieci pytają o wynik zadania,
brzoskwinia gubi liście, klacz rodzi źrebaka,
skrawek czarnego futra znika w kretowisku,
dźwięki skrzypiec mieszają się z płatkami śniegu.
Wytężone powroty, spotkania z miejscami,
w których bywało się nie będąc sobą,
nieznani przyjaciele, oswojone bramy,
podboje nowych lądów, przychylność błyskawic.
Z coraz cięższym bagażem okrążamy górę,
ponad jej szczytem białe, postrzępione pasma
suną tak szybko, jak nasze pytania
i rozwiewają się jak odpowiedzi.